Profil użytkownika korniszon

Przekorny, mimo powagi tematu zabawny, dowcipny i inteligentny. Rozbrajająca perspektywa i ten klimat filmu dokumentalno-przyrodniczego z głosem Czubówny w tle. Bez zbędnego patosu o tym, co ważne.

Prymitywna i dość wtórna fabuła z mimo wszystko pięknym pacyfistycznym przesłaniem. Postaci niczego sobie, ciekawe, chociaż bardzo powierzchowne. Oczywiście, mocną stroną są efekty specjalne i widoki z tych, które widziane w filmie, wywołują u widza pożądanie, inspirują marzenia. A jednak, muszę to przyznać, nie widzę tu rewolucji w kinematografii, a jedynie dobrą, naprawdę godną podziwu, pracę grafików.

Od strony muzycznej, wizualnej, aktorskiej - świetny, muzyka jest żywa, rytmiczna, nadaje filmowi tempo i emocje, aktorstwo pierwszego sortu. Z drugiej jednak strony fabularnie film jest po prostu nudny i niewyszukany, w jakiś sposób wyuzdany, pretensjonalny i męczący. W ogóle kończy się jakoś nagle, bez wyrazu i przekazu. Dla mnie jest taki zaśpiewany, ale chyba bez celu.

Ładnie zrobiony i relatywnie nieźle się ogląda, ale nic poza tym. Fabuła tendencyjna i przewidywalna. Doceniam pomysł, ale żałuję, ze tak słabo został wykorzystany i pokazany.

Słaby film, w którym generalnie ciężko stwierdzić, co się dzieje.Do tego marne aktorstwo, efekciarski montaż z irytującymi przyspieszeniami. Fabuła żałośnie banalna i infantylna.

Spodziewałem się beznadziejnego, efekciarskiego początku kolejnej taśmowo produkowanej sagi. Oceniam wyżej niż myślałem, bo otrzymałem film, który znienacka zaskoczył mnie przekazem i treścią. Z gatunku nieoczywistych.

Podobały mi się tu jedynie elementy dystansujące i prześmiewające stereotypową polską mentalność. Resztę (zgodnie zresztą z ową ponurą mentalnością) zmuszony jestem uznać za wykonaną słabo, nieprzekonująca, bardzo płytko. Raziła mnie też aktorka grająca pierwszoplanową rolę - nie pasowała nic a nic.

Z mojego punktu widzenia - nic ciekawego: moda, ciuchy, wizualne metamorfozy, ich miłosne skutki. Tylko Streep lubię, pewnie dlatego obejrzałem. ;)

Och, to takie amerykańskie. Ładnie zrobione, ale obawiam się, że nic ponad to.

Po raz kolejny muszę przyznać, że kolorystyka ma dla mnie kolosalne znaczenie, a w tym filmie jest ona wyjątkowa, specyficzna, oddaje meksykańską atmosferę. To nie arcydzieło, ale film wyrazisty, a ja lubię takie.

Ładny, efektowny, w istocie barwny. Ale scenariusz raczej przeciętny, a film to nie tylko sceneria i kostiumy, a raczej fabuła. Dlatego słabo.

Pamiętam, że oglądałem go dość dawno temu, ale trzeba mu należne oddać - jest niezły, wciąż go pamiętam. Wyjątkowy klimat, zupełnie jedyny w swoim rodzaju, intrygująca kolorystyka.

Filmy i wydawnictwa, które za cel obrały sobie mówienie o papieżu, nie zważając jednak na poziom przekazu, obrzydzają mi postać tego człowieka, co mówię z przykrością. Takie jak ten twory uznaję za szkodliwe.

Raczej oczekiwałem czegoś lepszego, ale jest dość specyficzny klimat, dość długo udaje się utrzymać atmosferę niepewności i tajemnicy. Pod koniec trochę gorzej. Aha, utkwiło mi jeszcze jedno: charakterystyczna melodia "Z archiwum X" pojawia się tylko raz, na widok portretu prezydenta Busha.